मना-मनातली
अधुरी आस्
जशी जीवाला भास
कळकळूनी सोडवी
माझ्या संगताची
विसंगत
कसे हे ऋण माझे
ओझं बोझं गीळती मन्
कोंडमारा हा राही
ह्रदयातल्या प्राणातं
विसावा घेतो क्षणीक
उफाळून येतं कधी-कधी
आक्रव-तांडव माजवी,
निराशेच्या घेरीत
रोज मरी ही,
प्राणा ची ज्योत
चेतावी की विझावी
याची नाही रीत
ना उमगी ना ही समजी,
ही प्रेमाची प्रीत
आयुष्याच्या बेडीत,
काढती वनवास
याला दुजोरा न मिळे,
ना मिळे आस .......